فرش های بلوچی (که فرش بلوچ نیز نامیده می شوند)، فرش های دست بافتی هستند که در اصل توسط عشایر بلوچ بافته می شوند این عشایر در نزدیکی مرزهای ایران، پاکستان و افغانستان زندگی می کنند. جمعیت این عشایر به چیزی حدود 764 میلیون نفر می رسد. جمعیت اقلیت این عشایر در بحرین و استان پنجاب هند زندگی می کنند. 70 درصد از این عشایر بلوچ در منطقه اصلی پاکستان زندگی می کنند که به دو گروه تقسیم می شوند : گروه سلیمانی و گروه مکرانی.
فرش هایی که در شهر مشهد به فروش می رسند به نام فرش بلوچ مشهد شناخته می شوند. و از طرف دیگر آن دسته از فرش هایی در بازار شهر هرات در افغانستان به فروش می رسند با نام فرش بلوچ هرات شناخته می شوند.
این فرش ها اغلب کوچک هستند. و دارای الگوهای شاد و زنده می باشند. فرش های نمازی نیز نوع متداول این فرش دستبافت هستند. فرش های نمازی به فرش هایی گفته می شود که برای استفاده در مساجد و سایر اماکن مذهبی به کار می روند و ازین رو دارای ویزگی ها و طرح های خاصی می باشند.
رنگ های غالب در این فرش بلوچ ، قرمز، قهوه ای و آبی تیره هستند. تار این فرش ها از الیاف پشمی و یا ترکیبی از الیاف پشمی با موی بز است، الیافی که در بافت فرش های جدیدتر به کار می رود اغلب از جنس پنبه است.
بلو چستان منطقه ای است که در بخش جنوب شرقی فلات ایران قرار دارد. که از کنار کویر پنجاب در غرب و کوه هایش تا مرزهای غربی سند و هند را در برمی گیرد. به نظر می رسد بلوچستان در سال 1870 رسما بین پاکستان و ایران تقسیم شده است. بلوچستان بزرگترین ایالت کشور کنونی پاکستان است که در غرب این کشور واقع شده است.
