صنعت تولید فرش پاکستان به همان شیوه که در هند انجام می گرفت آغاز شد و وقتی که این کشور از هند جدا شد اغلب بافندگان، که مسلمان نیز بودند به سمت پاکستان آمدند. بسیاری از آنها در شهر های لاهور و کراچی مشاغلی پیدا کردند و در همان زمان دولت آغاز به واردات نخ های با کیفیت کرد.
امروزه در پاکستان، فرش هایی با الیاف پشمی استرالیایی تولید می شوند که باعث می شود این فرش ها همانند فرش های ابریشمی به نظر برسند. فرش هایی با تراکم گره بالاتر که باعث می شود از دوام بیشتری برخوردار باشند و در مقاسیه با همتای ایرانی خود ارزان تر هستند.
فرش های پاکستانی که امروزه در شهرهای لاهور، کراچی و راولپندی به صورت انبوه تولید می شوند، به فرش های موری و فرش های فارسی تقسیم می شوند، که 90 درصد فرش های موری دارای الگوی بخارا و بقیه دارای الگوی ترکمنی هستند.
فرش های زیگلر که در پاکستان تولید می شوند دارای طرح هایی هستند که از فرش های سنتی قدیمی تر منطقه اراک در ایران الگو برداری شده اند. فرش هایی که در این منطقه تولید می شوند همچنین از فرش های قزاقی الهام گرفته اند و با نام فرش خوب قزاقی به فروش می رسند.
این فرش ها از الیاف پشمی تولید می شوند که اغلب وارداتی هستند و از نظر کیفیت دارای تنوع بسیاری هستند و همچنین تار و پود آنها از پنبه است. فرش های موری با یک تار در هر ردیف بافته می شوند در حالیکه سایر فرش ها با دو تار در هر ردیف بافته می شوند. رنگ غالب این فرش ها قرمز است، اما رنگ های دیگری نیز وجود دارد. اغلب این فرش ها از درخشندگی خاصی برخوردار هستند.
فرش های پاکستانی با نام های مختلفی از جمله بهاولپور، حیدرآباد، کراچی، مولتان، پیشاور و کویته و چند نام دیگر به فروش می رسند.
